{...}
حرفهاي ديگري بايد گفت:از جنسه باد. با نيم نگاهي به سايه هاي صامت
شهر. اب تني در رود خانه فراموشي.. به ياده چشمهاي خيس بابا...
بوي مامان.ترانه هاي گيلكي و سايه هاي كودكي...
كاش پلي بود به خابهاي گهواره...
اميدي نيست...
اميدي نيست...به انان كه فكر مي كرديم مي دانند اسمان ابيست...
.................................................................................
{فروغ فرخزاد}
من از نهايت شب حرف مي زنم...من از نهايت تاريكي و از نهايت شب حرف مي زنم.
اگر به خانه من امدي برايم اي مهرباني چراغي بيار و يك دريچه كه از ان
به اِزدحام كوچه چوشبخت بنگرم...